Dział QRP – MK QTC 03/2004

SP5DDJ@wa.home.pl

Długie zimowe wieczory są znakomitą okazją do zajęcia się eksperymentami elektronicznymi, przeróbką wcześniej wykonanych urządzeń czy też montażem czegoś nowego. Wielu kolegów pisze o swoich sukcesach w ponownym uruchamianiu “Bartków” i “Antków”. Okazuje się, że z perspektywy czasu wiele problemów technicznych daje się teraz rozwiązać. Wspomnieć też warto o znacznie łatwiejszym dostępie do elementów elektronicznych wysokiej jakości. Cóż, świat się zmienia i dzisiaj trudniej będzie zmontować samodzielnie TX lampowy, choć muszę przyznać, że było coś tajemniczego w żarzących się lampach.......Wielu Old Timerów do dziś hołubi swoje nadajniki QRP pracujące np.na ECC82 i 6L6. W jednym z najbliższych numerów MK QTC powrócę do spraw lampowych urządzeń QRP i sylwetek ich twórców.

Wśród wielu korzyści jakie niesie Internet warto wspomnieć grupy dyskusyjne i tzw. Forum. QRP w Polsce jest częstym gościem tych wirtualnych zgromadzeń, a od pewnego czasu działa Grupa SP-QRP na serwerze Yahoo http://groups.yahoo.com/group/sp-qrp/. Ponad 80–ciu kolegów zarejestrowało się w tej grupie, której zamierzeniem jest wymiana informacji o konstrukcjach (nie tylko) QRP, porady techniczne oraz dzielenie się doświadczeniami operatorskimi. Na razie aktywność w grupie jest dosyć mała, ale sądzę że z nastaniem wiosny coraz częściej będziemy w tym miejscu dyskutować na temat anten portable, urządzeń działkowo-urlopowych itp.

Po opublikowaniu w MK QTC informacji o “Aquariusie” napłynęło wiele zgłoszeń od chętnych do zmontowania własnej radiostacji QRP. Za wszystkie miłe słowa pod moim adresem serdecznie dziękuję. Planowałem wszakże domowym sposobem zrobić kilkanaście “kit’ów” a skończyło się na tym, że musiałem zamknąć listę chętnych z zamiarem ograniczonego kontynuowania “produkcji” gdyż zaczęło brakować wolnego czasu i niektórych elementów. Pierwsze zestawy pomału docierają do swych właścicieli i mam nadzieje, że zostaną zmontowane bez przeszkód i z zadowoleniem tak, aby w zawodach o Memoriał SP9DT było nas znacznie więcej niż w 2003 roku. Poniżej zamieszczona jest relacja Piotra SP9LVZ, który niedawno zmontował “Aquariusa” nr.002. Warto podkreślić, że Piotr na bieżąco tworzył serwis fotograficzny ze składania kit’u i umieszczał na swojej stronie http://republika.pl/sp9lvz/. Jego bardzo trafne spostrzeżenia umożliwiły małą korektę schematu trx’a oraz niezbędne uzupełnienia w instrukcji montażu.

Konstrukcji amatorskich ciąg dalszy ( SP9LVZ).

W ubiegłorocznych numerach QTC pisałem jak można łatwo uruchomić się na prostym transceiverze QRP emisją SSB. Dokładnie rok temu rozpocząłem montaż transceivera Antek wg. kitu AVT i w czasie wakacji pracowałem na QRP mocą około 4,5 wata w paśmie 80 m. Zachęcony dobrymi efektami wykonałem także modelowe płytki na pasmo 7 i 14 MHz, przeprowadzając próby z pozytywnymi wynikami. Praca emisją SSB małą mocą daje dużo przyjemności, zwłaszcza na własnoręcznie wykonanym urządzeniu ale także duży problem i uciążliwość dla korespondenta - jak usłyszałem w jednej z łączności. To co jest przyjemnością dla mnie nadając na QRP niekoniecznie jest przyjemnością dla mojego korespondenta, który zmuszony jest do odbioru słabego sygnału w często dużych QRM-ach. Pozostaje jedynie udział w zawodach QRP lub próby z innymi pasjonatami małych mocy. Troszkę lepiej jest podczas pracy QRP na telegrafii. Z samej teorii wiemy, że 5 W na CW to o wiele silniejszy sygnał niż 5 W na SSB, ze względu na rozkładanie się mocy na całe widmo sygnału SSB. Z tego też powodu zainteresowałem się z kolei urządzeniami QRP na telegrafię. Korespondenci będą zadowoleni, a mi pozostanie satysfakcja. Jeszcze podczas ubiegłorocznych wakacji omawialiśmy ten temat z Włodkiem SP5DDJ. Włodek zaproponował, że opracuje prosty układ transceivera QRP tylko na CW i razem go przetestujemy. Jeszcze w październiku ubiegłego roku wersja końcowa tranceiverka “Aquarus” w wersji na pasmo 80m była już na biurku u Włodka, a ja miałem przyjemność “obsłuchać” odbiornik. Stwierdziłem, że to jest “to” i zadeklarowałem złożenie egzemplarza nr 002 i przekazanie wszystkich uwag. Swój egzemplarz “Aquariusa” zmontowałem za przełomie stycznia i lutego bieżącego roku. Wszystko przebiegło bez najmniejszego problemu, Włodek przekazał mi wspaniałą instrukcję montażu oraz komplet części, bo jak się okazało u mnie w okolicy niektórych części nie można dostać. Za to ja zaoferowałem się zrobić “fotoreportaż” na swojej stronie internetowej. Zestaw montowałem tylko w wolnych chwilach i już w połowie lutego przeprowadzałem pierwsze łączności. Transceiver pracuje z pojedynczą przemianą częstotliwości z mieszaczami na układzie MC 3362 i z mocą nadajnika 5 wat. Strojenie odbywa się za pomocą diod pojemnościowych wewnątrz układu scalonego co znakomicie upraszcza konstrukcje. Już nie ma takich problemów (dla korespondenta) jak z pracą QRP na SSB. W godzinach popołudniowych i wieczornych dowołuję się do większości stacji europejskich. Po kilku dniach pracy miałem ponad 25 łączności w tym z S5, UT, IK2, LY, RA6, czy YU. Z przyjemnością zrobiłem też łączność z OM8AFM/QRP i UT3WW/QRP. Jak widać na CW można spotkać więcej stacji pracujących małą mocą. Dla Włodka SP5DDJ należą się podziękowania za poświęcenie czasu na opracowanie tak wspaniałego urządzenia, zwłaszcza że robił to bezinteresownie. Jak wiem jest już kolejka chętnych do montażu w pełnej gotowości z lutownicą w ręce. Polecam gorąco tą konstrukcję i myślę, że grono pracujących na QRP z Aquariusa szybko się powiększy! Pozostaje tylko ustalić wspólna częstotliwość i godziny na próbne łączności...

Ozdabianie trx “homemade”

Wielu majsterkowiczów zastanawia się w jaki sposób nadać swojemu dziełu ładny wygląd zewnętrzny. Stosując różne obudowy, często adaptując gotowe urządzenia można w łatwy sposób sprawić by wyglądały one efektownie. W tym celu należy wykonać projekt płyty czołowej (i tylnej) przy użyciu programu graficznego umożliwiającego wymiarowanie ( np. Corel). Rysunek po sprawdzeniu należy wydrukować na papierze fotograficznym w wybrany przez siebie zestawie kolorów. Użyty papier musi być błyszczący i mieć grubość co najmniej 175. Wydrukowane arkusze płyt należy następnie zafoliować w pobliskim punkcie usług kserograficznych. Płyty dadzą się łatwo przykleić do obudowy klejem butapren.